Zamek
Zamek usytuowany jest w zachodniej części miejskiej strefy zabytków, rozkładającej się na opokowym występie skalnym, który z trzech stron opływa rzeka Metuja. Miasto wraz z zamkiem jest perłą podgórza Gór Orlickich. Leży w pobliżu Zemskiej brány (czes. Zemská brána) – przejścia do sąsiedniej Polski, którędy już w dawnych czasach prowadził szlak handlowy. Historia zamku rozpoczyna się w 1501 roku, kiedy to Jan Černčický z Kácova polecił wybudować późnogotycki zamek.
Zamek usytuowany jest w zachodniej części miejskiej strefy zabytków, rozkładającej się na opokowym występie skalnym, który z trzech stron opływa rzeka Metuja. Miasto wraz z zamkiem jest perłą podgórza Gór Orlickich.
Północna główna wieża zamkowa tzw. "Máselnica", licząca 30 sążni wysokości (53m), ma na wysokości 25 m krytą galeryjkę, z której rozpościera się widok na rozległą okolicę oraz na panoramę Karkonoszy i Gór Orlickich.
W latach przed I wojną światową, rozległymi zmianami i rewitalizacją pod kierunkiem architekta Jurkoviča objęto także ogród zamkowy.
Środkowy parter z boskietami, ornamentalnymi kompozycjami roślinnymi i barokową fontanną pełni funkcję ozdobną. W jego skład wchodzi "teatron" z kamiennymi figurkami z "Galerii karłów".
Ze starej wieży ciśnień, stojącej na brzegu rzeki pod południowo – zachodnim skrzydłem zamku i od 1688 roku przez 219 lat zaopatrującej w wodę zamek, pański browar i miasto, uczyniono elektrownię wodną dostarczającą elektryczność.
