Peklo

Jest to zarówno osada, jak i schronisko, a także dolina. Zbocze głębokiej doliny ma z jednej strony szczytowy punkt na wzgórzu (czes. Sendražský kopec), a z drugiej strony w pięknej scenerii Koníčka (czes. Hunčovské hory).

Dawniej były tu dwa młyny. We młynie na Olešence, który Jurkovič przebudował na restaurację dla turystów, czyli coś w rodzaju dzisiejszego schroniska (czes. výletní restaurace lub útulna), już dawniej podawano posiłki. Nic szczególnego – wodę lub piwo i chleb z masłem oraz serki. To wszystko po pokonaniu pięciokilometrowej trasy z Novego Města lub z Náchodu z pewnością wspaniale smakowało.

Peklo

W 1909 roku Peklo przebudowano według projektu architekta Dušana Jurkoviča, czyli w tym samym czasie co zamek. Weranda w sąsiedztwie młyna, która mogła pomieścić wielu wycieczkowiczów, została zlikwidowana. Zachowały się jej fundamenty. Młyn i tartak przekształcono w restaurację. Niedaleko zbudowano nowy tartak z turbiną, którą napędzała woda doprowadzana rurami z Olešenki.

Do Pekla przyjeżdżał na urlop aktor Teatru Narodowego, Eduard Vojan. Czy to na Rezek, czy do Pekla, czy do hoteli czy też prywatnie, przyjeżdżało tu wiele wybitnych osobistości: kanclerz Dr. Šámal, reżyser Teatru Narodowego Dr. Hilar, Václav Vydra - ojciec i Václav Vydra - syn, malarz Malý, Guth-Jarkovský i inni. Alois Jirásek napisał o Pekle piękne opowiadanie.